باید به فکر تنهایی خودم باشم

باید به فکر تنهایی خودم باشم...
دست خودم را می‌گیرم و
از خانه بیرون می‌زنیم...
در پارک
به جز درخت
هیچ‌کس نیست...
روی تمام نیمکت‌های خالی می‌نشینیم...
تا پارک
از تنهایی رنج نبرد...
دلم گرفته
یاد تنهایی اتاق خودمان می‌افتم...
و از خودم خواهش می‌کنم
به خانه باز گردد . . .

محمد علی بهمنی