زمان زمان بلوغ است و فصل فصل هرس

زمان، زمان بلوغ است و فصل، فصل هرس
دل شکسته ی خود را بریدم از همه کس!

اگرچه سخت و صبورم، ولی بگو چه کنم
میان مدّعیان جوان و تازه نفس؟!

سکوت وحشیِ چشمان بی مروت تو
کشانده پای جهان را به سمت سیب هوس!

دل و دماغ ندارم، تو نیستی... شب و روز
رها نمی شوم از دست فکرهای عبث

جدایی من و تو اتفاق مشکوکی ست
شبیه مرگ صمد در غروب تلخ ارس

بریدم از همه، برگرد تا که زنده شوم
و از تمام جهان سهم من تو باشی و بس!