مرا، ای باغبان دل! اگر سوزی، سزاوارمکه در گلشن نهال خشک بی برگ و بری دیدیتهیدستی، نصیب شاخه، از جور خزان آمدمیان باغ اگر گنجینه ی باد آوری دیدیگ