چه کسی می داند

چه کسی می داند

که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟

چه کسی می داند

که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟

پیله ات را بگشا،

تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!!

از صدای گذر آب چنان فهمیدم ،تندتر از

آب روان ، عمر گران میگذرد.

زندگی را نفسی، ارزش غم خوردن نیست.

آرزویم این است که آنقدر سیر بخندی که ندانی غم چیست


#سهراب_سپهری
#شعر