بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
دیدن را از همین جا آغاز کن. از اینجا بیاموز.
اینجا جایی است که باید چشمانت باز شوند. خودت را خوب ببین. تو در حال تولید هستی. ببین چه چیز تولید می کنی.دستگاه تو در حال کپی کشیدن از چه چیز است؟!
این چه فکری است که زمان و نیرویت را به آن داده‌ای؟!
این چه احساسی است که بدنبال آن میروی؟!
این فضای عاطفی را برای که و چرا ساخته‌ ای؟!
این طرح و تصویر ذهنی، چه دارد که دنبالش می دوی؟!
این شیء چیست که خود را وقفِ حفاظتش کرده‌ای؟!
این کلمه، این نگاه، این سکوت برای چه بود؟!
تو باید تولیدات خود را ببینی.
شناخت خویشتن با دیدنِ تولیدات خود میسر است. دیدن، خودشناسی است.دستگاهِ هشیار، دستگاهی است که توانایی دیدن خود را دارد. می‌تواند خود را بازبینی و بازسازی کند.جز این باشد یک دستگاه مکانیکی است. و دستگاه مکانیکی هرقدرهم پیشرفته باشد باز به اپراتور نیاز دارد. زیرا او به خود، آگاه نیست باید کنترلش کرد. پس آزاد نیست.
خدا تو را آزاد می‌خواهد. برای همین، این همه صبور است.
صبر کرده است تا تو به خود بیایی و مزدت را آگاهانه نقد بستانی. ‌
زیرا - وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ،هر خیری که برای خودتان ازپیش فرستاده باشید آن را نزد خدا خواهید یافت.(سوره بقره بخشی از آیه 110)(ادامه دارد...)