واژهشناسی

واژه‌شناسی

اهورامزدا واژه‌ای ترکیبی است و از اهورا و مزدا تشکیل شده‌است. در گاتاها گاهی اهورامزدا جدا از هم بکار رفته است.
واژه اهورامزدا به گونه‌های «مزدا اهورا» یا «مزدا» ۱۵۵ بار در گات‌ها بازگو شده است.

مزدا در بعضی بندهای گاتاها به معنی حافظه و به حافظه سپردن و به یاد داشتن است. این واژه در سانسکریت مَذِس، به معنی دانش و هوش می‌باشد؛ بنابراین وقتی که مزدا برای خدا به کار برده شده‌است از آن معنی هوشیار و آگاه و دانا برداشت کرده‌اند. اهورا از دید واژه شناسی از واژهٔ "اسوراً هندی گرفته شده (اسوراها) که نام گروهی از خدیان در برابر گروهی دیگر "دیو"‌ها بوده است.

در هندوستان، دیرتر، اسوراها خدایان بد و دیوان خدایان نیک دانسته شده ولی در ایران وارونهٔ این روی داده است.
پس اهورا مزدا روی هم برابر خدای دانش و خرد است.
 همچنین فردوسی بزرگ در سرآغاز و نخستین بیت شاهنامه، با تیزبینی هنرمندانه و ویژه‌ای اهورامزدا را «خداوند جان و خرد» ترجمه کرده است

به نام خداوند جان و خردکزین برتر اندیشه برنگذرد