🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_سوم
#بخش_اول
بے توجہ بہ غرغرهاے مادرم ڪتاب فلسفہ ام را داخل ڪولہ ام میگذارم.
_آیہ خانم ڪَر شدے؟!
پوفے میڪنم و زیپ ڪولہ ام را میڪشم.
همانطور ڪہ بلند میشوم میگویم:خدا دوتا گوش بهم دادہ عینِ...
حرفم را قطع میڪنم،حیوانے بہ ذهنم نمے رسد ڪہ مثال بزنم!
دستگیرہ ے در اتاق بہ سمت پایین ڪشیدہ میشود.
مادرم در را باز میڪند و با اخم نگاهش را از پا تا سرم بالا میڪشد.
_عین چے؟!
جوابے نمیدهم.
_تو چرا هنوز آمادہ نشدے؟! ساعت شیشہ!
بیخیال شانہ هایم را بالا مے اندازم:من درس دارم نمیتونم بیام!
نفسش را با شدت بیرون میدهد و وارد اتاق میشود.
میخواهد در را ببندد ڪہ پدرم صدایش میزند:پروانہ! آمادہ نشدید؟
مادرم همانطور ڪہ در را مے بندد بلند جواب میدهد:چقدر عجلہ دارے! چند دیقہ دیگہ میایم!
سپس بہ سمت من برمیگردد.
در حالے ڪہ بہ سمتم قدم برمیدارد میگوید:شَر راہ ننداز! عین بچہ ے آدم دو دیقہ بیا اونجا بشین!
همانطور ڪہ خودم را مثل بچہ ها محڪم روے تخت پرت میڪنم میگویم:من فردا دوتا امتحان دارم،هیچے ام نخوندم!
سپس شمردہ شمردہ ڪلمہ ے مورد نظرم را اَدا میڪنم:نِ،مے،یام! سہ بخشہ!
دندان هایش را روے هم مے فشارد:حرص باباتو درنیار! دست از این لجبازیت بردار،یہ مهمونے سادہ س!
پوزخند میزنم،همراہ با پوزخندم دو انگشت اشارہ ام را روے ابروهایم میڪشم:آرہ عاشق چشم و ابروے منن!
سپس دستانم را پایین مے آورم و دست بہ سینہ میشوم:بابا من نمیخوام ازدواج ڪنم! اونم با این پسرہ،مگہ زورہ؟!
مادرم چند قدم بہ سمتم برمیدارد،یاعلے اے میگوید و ڪنارم مے نشیند.
روسرے بلند فیروزہ اے رنگے صورتِ گردش را قاب ڪردہ.
مثل همیشہ براے بیرون از خانہ هیچ آرایشے ندارد.
با دو دست دستانم را میگیرد،سعے میڪند نرم رفتار ڪند:اگہ تو با بابات راہ بیاے،یڪم دندون رو جیگر بذارے نمیذارم اتفاقے بیوفتہ!
دستانم را میفشارد و ادامہ میدهد:تو لجبازے میڪنے باباتم بدتر میڪنہ،پدر و دختر لنگہ ے همید!
صداے باز شدن در اجازہ ے صحبت بیشتر نمیدهد.
هر دو بہ سمت در برمیگردیم،نورا با لبخند بزرگے میگوید:سلام! مادر و دختر بدون من خلوت ڪردین؟!
مادرم جدے بہ صورت نورا چشم مے دوزد:بهت یاد ندادم میخواے وارد جایے بشے در بزنے؟!
_چرا! اما من و آیہ نداریم،سرے ڪہ آیہ دارہ تنهایے اینجا میبرہ سر منم هست!
مادرم متوجہ حرفش نمیشود:هان؟!
نورا همانطور ڪہ وارد اتاق میشود میگوید:مگہ نمیخواستے بگے شاید دارن اینجا سر مے برن؟ گفتم پیشاپیش جواب بدم!
سپس بہ من زل میزند:تو چرا آمادہ نشدے؟! ناسلامتے عقد توئہ نہ من!
چشمانم گرد میشود تقریبا فریاد میزنم:عقد؟!
جدے میگوید:اوهوم!
متحیر بہ مادرم نگاہ میڪنم.
سرش را بہ نشانہ تاسف تڪان میدهد و میگوید:دارہ مسخرہ بازے درمیارہ!
نورا معترض میشود:نہ خیر! بابا انقدر هولہ بعید نیس عاقد خبر ڪردہ باشہ!
سپس با عجلہ ڪیفش را از روے دوشش پایین میڪشد.
در حالے ڪہ زیپ ڪیف را میڪشد و نگاهش بہ آن است میگوید:منم فڪر همہ جارو ڪردم! گفتم معطل نشیم یا مراسم بہ هم نخورہ.
ڪمے داخل ڪیفش را میگردد و سپس چهار شناسنامہ بہ سمتمان میگیرد.
مادرم متعجب میگوید:اینا چیہ؟!
نورا نگاهے بہ جلد شناسنامہ ها مے اندازد و میگوید:شناسنامہ!
_میدونم شناسنامہ س چرا برشون داشتے؟!
_چون بابا یادش رفتہ بود گفتم شناسنامہ ے آیہ و بابا و تو و خودمو بردارم عقد بہ هم نخورہ!
سپس چشمڪ معنادارے نثارم میڪند و ادامہ میدهد:دامادمونم ڪہ مشتاق!
بلند شروع میڪنم بہ خندیدن!
از دست این نورا.
مادرم دندان هایش را روے هم میفشارد و از روے تخت بلند میشود:واے از دست تو نورا! بدہ من اونا رو!
نورا مثل بچہ ها نچے میگوید و ادامہ میدهد:مالہ هرڪیو میدم بہ خودش!
با خندہ میگویم:حالا چرا شناسنامہ خودتو بر داشتے؟!
برایم زبان درازے میڪند:چون من تاثیر بہ سازایے تو همہ چیز دارم!
مادرم شناسنامہ ها را از دست نورا میڪشد و رو بہ من میگوید:سیریڪم ڪہ دیدے! پاشو آمادہ شو الان صداے بابات درمیاد.
سرم را بہ نشانہ باشہ تڪان میدهدم.
همین ڪہ از اتاق خارج میشود نورا با عجلہ بہ سمتم مے آید و میگوید:ببین دلت قرص! باهم امشب جونشو درمیاریم!
مثل سربازے ڪہ قرار است بہ ماموریت مهمے برود آرام و با احتیاط میگویم:مگہ قرارہ بڪشیمش فرماندہ؟!
صدایش را ڪلفت میڪند و با اخم میگوید:روحیہ شو سرباز! روحیہ شو میڪشیم!
از روے تخت بلند میشوم و دست راستم را ڪنار گوشم مے گذارم:جونمو در راہ این ماموریت میدم قربان!
نگاهے بہ چهرہ ے هم مے اندازیم و میخندیم.
چقدر داشتنش خوب است!
داشتنِ خواهرانہ هایمان...
⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️
مادرم مدام با اخم سرش را برمیگرداند و نگاهم م
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_سوم
#بخش_اول
بے توجہ بہ غرغرهاے مادرم ڪتاب فلسفہ ام را داخل ڪولہ ام میگذارم.
_آیہ خانم ڪَر شدے؟!
پوفے میڪنم و زیپ ڪولہ ام را میڪشم.
همانطور ڪہ بلند میشوم میگویم:خدا دوتا گوش بهم دادہ عینِ...
حرفم را قطع میڪنم،حیوانے بہ ذهنم نمے رسد ڪہ مثال بزنم!
دستگیرہ ے در اتاق بہ سمت پایین ڪشیدہ میشود.
مادرم در را باز میڪند و با اخم نگاهش را از پا تا سرم بالا میڪشد.
_عین چے؟!
جوابے نمیدهم.
_تو چرا هنوز آمادہ نشدے؟! ساعت شیشہ!
بیخیال شانہ هایم را بالا مے اندازم:من درس دارم نمیتونم بیام!
نفسش را با شدت بیرون میدهد و وارد اتاق میشود.
میخواهد در را ببندد ڪہ پدرم صدایش میزند:پروانہ! آمادہ نشدید؟
مادرم همانطور ڪہ در را مے بندد بلند جواب میدهد:چقدر عجلہ دارے! چند دیقہ دیگہ میایم!
سپس بہ سمت من برمیگردد.
در حالے ڪہ بہ سمتم قدم برمیدارد میگوید:شَر راہ ننداز! عین بچہ ے آدم دو دیقہ بیا اونجا بشین!
همانطور ڪہ خودم را مثل بچہ ها محڪم روے تخت پرت میڪنم میگویم:من فردا دوتا امتحان دارم،هیچے ام نخوندم!
سپس شمردہ شمردہ ڪلمہ ے مورد نظرم را اَدا میڪنم:نِ،مے،یام! سہ بخشہ!
دندان هایش را روے هم مے فشارد:حرص باباتو درنیار! دست از این لجبازیت بردار،یہ مهمونے سادہ س!
پوزخند میزنم،همراہ با پوزخندم دو انگشت اشارہ ام را روے ابروهایم میڪشم:آرہ عاشق چشم و ابروے منن!
سپس دستانم را پایین مے آورم و دست بہ سینہ میشوم:بابا من نمیخوام ازدواج ڪنم! اونم با این پسرہ،مگہ زورہ؟!
مادرم چند قدم بہ سمتم برمیدارد،یاعلے اے میگوید و ڪنارم مے نشیند.
روسرے بلند فیروزہ اے رنگے صورتِ گردش را قاب ڪردہ.
مثل همیشہ براے بیرون از خانہ هیچ آرایشے ندارد.
با دو دست دستانم را میگیرد،سعے میڪند نرم رفتار ڪند:اگہ تو با بابات راہ بیاے،یڪم دندون رو جیگر بذارے نمیذارم اتفاقے بیوفتہ!
دستانم را میفشارد و ادامہ میدهد:تو لجبازے میڪنے باباتم بدتر میڪنہ،پدر و دختر لنگہ ے همید!
صداے باز شدن در اجازہ ے صحبت بیشتر نمیدهد.
هر دو بہ سمت در برمیگردیم،نورا با لبخند بزرگے میگوید:سلام! مادر و دختر بدون من خلوت ڪردین؟!
مادرم جدے بہ صورت نورا چشم مے دوزد:بهت یاد ندادم میخواے وارد جایے بشے در بزنے؟!
_چرا! اما من و آیہ نداریم،سرے ڪہ آیہ دارہ تنهایے اینجا میبرہ سر منم هست!
مادرم متوجہ حرفش نمیشود:هان؟!
نورا همانطور ڪہ وارد اتاق میشود میگوید:مگہ نمیخواستے بگے شاید دارن اینجا سر مے برن؟ گفتم پیشاپیش جواب بدم!
سپس بہ من زل میزند:تو چرا آمادہ نشدے؟! ناسلامتے عقد توئہ نہ من!
چشمانم گرد میشود تقریبا فریاد میزنم:عقد؟!
جدے میگوید:اوهوم!
متحیر بہ مادرم نگاہ میڪنم.
سرش را بہ نشانہ تاسف تڪان میدهد و میگوید:دارہ مسخرہ بازے درمیارہ!
نورا معترض میشود:نہ خیر! بابا انقدر هولہ بعید نیس عاقد خبر ڪردہ باشہ!
سپس با عجلہ ڪیفش را از روے دوشش پایین میڪشد.
در حالے ڪہ زیپ ڪیف را میڪشد و نگاهش بہ آن است میگوید:منم فڪر همہ جارو ڪردم! گفتم معطل نشیم یا مراسم بہ هم نخورہ.
ڪمے داخل ڪیفش را میگردد و سپس چهار شناسنامہ بہ سمتمان میگیرد.
مادرم متعجب میگوید:اینا چیہ؟!
نورا نگاهے بہ جلد شناسنامہ ها مے اندازد و میگوید:شناسنامہ!
_میدونم شناسنامہ س چرا برشون داشتے؟!
_چون بابا یادش رفتہ بود گفتم شناسنامہ ے آیہ و بابا و تو و خودمو بردارم عقد بہ هم نخورہ!
سپس چشمڪ معنادارے نثارم میڪند و ادامہ میدهد:دامادمونم ڪہ مشتاق!
بلند شروع میڪنم بہ خندیدن!
از دست این نورا.
مادرم دندان هایش را روے هم میفشارد و از روے تخت بلند میشود:واے از دست تو نورا! بدہ من اونا رو!
نورا مثل بچہ ها نچے میگوید و ادامہ میدهد:مالہ هرڪیو میدم بہ خودش!
با خندہ میگویم:حالا چرا شناسنامہ خودتو بر داشتے؟!
برایم زبان درازے میڪند:چون من تاثیر بہ سازایے تو همہ چیز دارم!
مادرم شناسنامہ ها را از دست نورا میڪشد و رو بہ من میگوید:سیریڪم ڪہ دیدے! پاشو آمادہ شو الان صداے بابات درمیاد.
سرم را بہ نشانہ باشہ تڪان میدهدم.
همین ڪہ از اتاق خارج میشود نورا با عجلہ بہ سمتم مے آید و میگوید:ببین دلت قرص! باهم امشب جونشو درمیاریم!
مثل سربازے ڪہ قرار است بہ ماموریت مهمے برود آرام و با احتیاط میگویم:مگہ قرارہ بڪشیمش فرماندہ؟!
صدایش را ڪلفت میڪند و با اخم میگوید:روحیہ شو سرباز! روحیہ شو میڪشیم!
از روے تخت بلند میشوم و دست راستم را ڪنار گوشم مے گذارم:جونمو در راہ این ماموریت میدم قربان!
نگاهے بہ چهرہ ے هم مے اندازیم و میخندیم.
چقدر داشتنش خوب است!
داشتنِ خواهرانہ هایمان...
⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️ ⭐ ️
مادرم مدام با اخم سرش را برمیگرداند و نگاهم م
۴.۳k
۱۶ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.