کلام خداوند و تفکر درآن

✍از این آیه استفاده مى شود كه گناهان، دو نوعند: صغیره و كبیره. در آیه ى 49 سوره ى كهف نیز مى خوانیم كه مجرمان در قیامت، با دیدن پرونده ى اعمال خود مى گویند: این چه نامه ى عملى است كه هیچ گناه كوچك و بزرگى را فروگذار نكرده است. «لا یغادر صغیرةً و لا كبیرةً»

از امام كاظم علیه السلام سؤال شد كه در این آیه خداوند وعده ى مغفرت صغائر را در صورت اجتناب از كبائر داده است، پس شفاعت براى كجاست؟ امام فرمودند: شفاعت براى اهل كبائر امّت است.[266]

گناه كبیره، طبق روایات، آن است كه خداوند وعده ى آتش به انجام دهنده اش داده است.[267] شاید وعده آتش در آیه قبل براى قتل یا خودكشى و تجاوز به مال مردم اشاره به همین باشد كه نمونه گناهان كبیره اى كه وعده عذاب داده شده، تجاوز به مال و جان مردم است.

تعداد گناهان كبیره در روایات، متعدّد و مختلف است و این به خاطر آن است كه كبائر نیز درجاتى دارند و به بعضى از گناهان «اكبرالكبائر» گفته شده است.

-----

266) توحید صدوق، ص 407.

267) كافى، ج 2، ص 276.
- كسانى كه اصول فكرى و عملى آنان صحیح است، باید نسبت به تخلّفات جزئى آنان، گذشت كرد. «ان تجتنبوا كبائر... نكفّر عنكم سیئاتكم»

- پاداش كسانى كه گناهان بزرگ را ترك مى كنند، آن است كه خداوند از گناهان كوچكشان بگذرد. «ان تجتنبوا كبائر... نكفّر عنكم سیئاتكم»

- تا از گناهان كبیره و صغیره پاك نشویم، به بهشت نخواهیم رفت. «نكفّر عنكم سیئاتكم و ندخلكم مدخلاً كریما»