ای مردم

ای مردم :::::::::::::::::::::::
شما نیز همان خوشه های گندمید که در مزرعه خدا بالیده اید .
نترسید از این که چیده میشوید .
خود را به اسیاب روزگار بسپارید تا در اسیاب ئنیا شما را بسایند
درشتی ها یتان به نرمی بدل شود
وسختی هایتان به اسانی
خداوند نانوای ادمهاست .
خمیرتان رابه او بدهید .
تا در دستهایش ورزیده شوید
خدا بر روحتان چاشنی درد ونمک رنج خواهد زد
وشما را در دستان خود خواهد فشرد
طاقت بیاورید
تا پرورده شوید .
.کیست که نداند خداوند او را در تنور خود خواهد نشاند .این سنت زندگیست
اما...................................................................اما ...
زیباتر ان است که با پای خود به تنورش در ایید .
نه از سر بیچارگی واضطرار ...
یادمان باشد نه از سر اضطرار وبیچاره گی
که از سر شوق واختیار .