بوسه ای بخشید و خوابم کرد و رفت

بوسه ای بخشید و خوابم کرد و رفت،،
با لب لعلش، خرابم کرد و رفت،،

با نگاهش جسم و جانم را بسوخت،،
بعد هم، عاشق خطابم کرد و رفت،،

رهزن دل بود، چشم ِ مست او!
ز آتش ِ عشقش، کبابم کرد و رفت،،

اشک ریزان همچو شمعی تا سحر!
سوختم،، چندانکه آبم کرد و رفت!

عاقبت، در جمع عاشقهای خویش،
عارفانه، انتخابم کرد و رفت،،

دید رسوا گشته ام در محفلش،،
بی وفا،، آخر جوابم کرد و رفت!

عشق من آمد ببالینم، شبی،،
با نوای بوسه، خوابم کرد و رفت،.