اگر زمان منتظر ما می ایستاد تا ما به بلوغ برسیم،قطعاً زندگی با نقص های کمتری را تجربه می کردیم .نمی دانم زندگی بدون واژه « افسوس » چه شکلی خواهد بود! شیرین تر است یا مزه یکنواختی دارد ؟!