گفتم: ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ار ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ ؟

‌
گفتم: ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ار ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ ؟
ﮔﻔﺖ : ﺻﺒﺮﯼ ﺗﺎ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ

ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﯼ ﺭﻋﺪ ﻭ ﻧﯿﺰﻩ ﯼ ﺁﺫﺭﺧﺸﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ
ﮔﺮ ﻧﺴﯿﻢ ﻭ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺮﻡ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ

ﮔﻔﺘﻢ:
ﺁﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎﻥ ﭘﺎﺭ
ﺁﻥ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺳﺮﺥ ؟

ﮔﻔﺖ : ﺁﺭﯼ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺑﻮﺩ
ﻭﺯ ﭘﯽ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺍﺵ
ﮔﻔﺖ :
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﻮگ ﺷﺎﻥ
ﺍﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﯾﺴﺖ
ﻫﻔﺖ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ
ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ

ﮔﻔﺘﻤﺶ:
ﺧﺎﻟﯽ ﺳﺖ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﻣﺮﺩ ﺭﺍﻫﯽ ﺗﺎ ﻫﻮﺍﯼ ﮐﻮﯼ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ

ﮔﻔﺖ : ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ
آﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﺼﺎﯼ ﺷﻬﺮ؛
ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺟﻮﺷﺪ ﺯ ﺧﺎﮎ
ﺁﻥ ﺳﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﯿﺎﻩ
ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﻮﻥ
ﺻﺒﺮ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ
ﺩﻝ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺵ..

#شفیعی_کدکنی

‌