بس بود دیگر!
بس بود دیگر!
اندازه‌ی کافی زُهد به خرج دادم!اینک موسم سپیده‌ی وصال است! سحر عشق!
صبح آشتی! #آهای_محمودرضا!
این هم دفعه‌ی بعد!
سرحال آمده‌ام جبران کنم!شرط است بگذاری اول از همه دستت راببوسم،اسلحه‌ات را،کُلاه چتربازی‌ات را،کوثرت را!
کوثر مقاومت...دختربچه‌ای که زودتنهایش گذاشتی! توهم اهل حدیث نفس بودی!نفس تو عاشق شهادت بود!
آخیش!
چقدر راحت بود حرف‌زدن باتو! بیخود این همه سال،خودم را اذیت کردم!یادم باشد ازبرادرت بپرسم شهادتت چه روزی بود؛ هرهفته آن روزعکست راببوسم! و هر هفته آن روز،متنی در مدحت بنویسم؛برای خودم،نه مخاطب ونه حتی خدا! فقط برای خودم وبرای خودت! برای تویعنی برای خدا! چون تو تا پذیرایی خانه‌ی خدا رفتی! چون تو پروانه‌ای بودی که از بال زیبایی‌هایت، از بال زندگی‌ات، از بال زنت، از بال کوثرت، از بال برادرت احمدرضا و از بال مادرت گذشتی...گذشتی و همه‌ی ما زمینیان را جا گذاشتی! و حالا خنده‌هایت کاغذی نیست! چشم‌هایت حتی! جانی! جان شده‌ای! بازی می‌کنی با دل آدم! زنده می‌کنی، می‌کُشی، اشک می‌گیری، می‌خندانی!
کاش عوض صورت زیبای تو، تیر تکفیری‌ها قلب آلوده‌ی مرا هدف می‌گرفت! کاش می‌شد فقط یک‌بار دیگر، تو را در مسجد ارک، زیارت کنم! همان اطراف است دادگاه مطبوعات! والله هر بار که پایم به محکمه باز می‌شود، یاد آن شب رویایی می‌کنم! شبی که شمس داشت! و شمسی که بچه‌ی تبریز بود! بگذار بگویند؛ مراد مولانا از شمس، امام‌زمان بود! بگذار مرا در مدح تو به غُلُو متهم کنند! یا حتی بگذار بگویند؛ دارد از بیضائی برای خودش نان می‌تراشد!
دقیقا درست است! نانِ من تویی! و نام من هم!
قول گرفته‌ام از برادرت که خودم برایت #کتابی_مفصل_بنویسم و خاطراتش را فقط به خودم بگوید، خیلی بیشتر از این «تو شهید نمی‌شوی»!
تو شهید می‌شوی!
تو شهید می‌کنی!
تو دیوانه می‌کنی آدم را!
جادو دارد چشمت، مست‌کننده است! کاش بروی و در بهشت، نشان بدهی این متن جهنمی را به #پدرم! به حرارت آتش دوزخ، داغم، گرمم، ملتهبم... و هیچ برایم مهم نیست فرجام این عشق! جنون جذابی است، چه آن همه سال که هیچ از تو ننوشتم، چه الساعه که از #مادرت می‌خواهم #اذن دهد پر چادرش را ببوسم!
فدای مادران شهدا و مادر تو!
فدای پدران شهدا و پدر تو!
هیچ دقت کرده‌ای برادر که در «دمشق» یک «عشق» مستتر است؟! هیچ دقت کرده‌ای چقدر از زن و مرد و دختر و پسر را عاشق خودت کرده‌ای؟! عاشق کدام بسکتبالیست لیگ آمریکا بودی تو که عکسش را بزنم در دیوار اتاقم؟! عاشق چشمان کدام حاج‌همت بودی تو؟!...
ادامه در #کامنت همین پست
اندازه‌ی کافی زُهد به خرج دادم!اینک موسم سپیده‌ی وصال است! سحر عشق!
صبح آشتی! #آهای_محمودرضا!
این هم دفعه‌ی بعد!
سرحال آمده‌ام جبران کنم!شرط است بگذاری اول از همه دستت راببوسم،اسلحه‌ات را،کُلاه چتربازی‌ات را،کوثرت را!
کوثر مقاومت...دختربچه‌ای که زودتنهایش گذاشتی! توهم اهل حدیث نفس بودی!نفس تو عاشق شهادت بود!
آخیش!
چقدر راحت بود حرف‌زدن باتو! بیخود این همه سال،خودم را اذیت کردم!یادم باشد ازبرادرت بپرسم شهادتت چه روزی بود؛ هرهفته آن روزعکست راببوسم! و هر هفته آن روز،متنی در مدحت بنویسم؛برای خودم،نه مخاطب ونه حتی خدا! فقط برای خودم وبرای خودت! برای تویعنی برای خدا! چون تو تا پذیرایی خانه‌ی خدا رفتی! چون تو پروانه‌ای بودی که از بال زیبایی‌هایت، از بال زندگی‌ات، از بال زنت، از بال کوثرت، از بال برادرت احمدرضا و از بال مادرت گذشتی...گذشتی و همه‌ی ما زمینیان را جا گذاشتی! و حالا خنده‌هایت کاغذی نیست! چشم‌هایت حتی! جانی! جان شده‌ای! بازی می‌کنی با دل آدم! زنده می‌کنی، می‌کُشی، اشک می‌گیری، می‌خندانی!
کاش عوض صورت زیبای تو، تیر تکفیری‌ها قلب آلوده‌ی مرا هدف می‌گرفت! کاش می‌شد فقط یک‌بار دیگر، تو را در مسجد ارک، زیارت کنم! همان اطراف است دادگاه مطبوعات! والله هر بار که پایم به محکمه باز می‌شود، یاد آن شب رویایی می‌کنم! شبی که شمس داشت! و شمسی که بچه‌ی تبریز بود! بگذار بگویند؛ مراد مولانا از شمس، امام‌زمان بود! بگذار مرا در مدح تو به غُلُو متهم کنند! یا حتی بگذار بگویند؛ دارد از بیضائی برای خودش نان می‌تراشد!
دقیقا درست است! نانِ من تویی! و نام من هم!
قول گرفته‌ام از برادرت که خودم برایت #کتابی_مفصل_بنویسم و خاطراتش را فقط به خودم بگوید، خیلی بیشتر از این «تو شهید نمی‌شوی»!
تو شهید می‌شوی!
تو شهید می‌کنی!
تو دیوانه می‌کنی آدم را!
جادو دارد چشمت، مست‌کننده است! کاش بروی و در بهشت، نشان بدهی این متن جهنمی را به #پدرم! به حرارت آتش دوزخ، داغم، گرمم، ملتهبم... و هیچ برایم مهم نیست فرجام این عشق! جنون جذابی است، چه آن همه سال که هیچ از تو ننوشتم، چه الساعه که از #مادرت می‌خواهم #اذن دهد پر چادرش را ببوسم!
فدای مادران شهدا و مادر تو!
فدای پدران شهدا و پدر تو!
هیچ دقت کرده‌ای برادر که در «دمشق» یک «عشق» مستتر است؟! هیچ دقت کرده‌ای چقدر از زن و مرد و دختر و پسر را عاشق خودت کرده‌ای؟! عاشق کدام بسکتبالیست لیگ آمریکا بودی تو که عکسش را بزنم در دیوار اتاقم؟! عاشق چشمان کدام حاج‌همت بودی تو؟!...
ادامه در #کامنت همین پست
۱.۱k
۲۷ بهمن ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.