رفتی صابر

رفتی صابر...
رفتی و دل مردمانت شکست.
تو نه تنها بازیکن میدان بودی،
که تپش دل والیبال این خاک بودی.
کاش زمین، یک بارِ دیگر نامت را فریاد می‌زد...
کاش شادیِ پیروزی‌ات باز در صداها می‌پیچید.
اما تقدیر نخواست، و باد خاموشی‌ات را بر دوش کشید.
روحت آرام، قهرمانِ همیشه جاوید...
تو رفتی، اما نامت تا همیشه خواهد ماند؛
در دل ما، در زمین، در فریاد هر توپِ رها شده. . .