اما تلف شدیم گناهی نداشتیم

امّا تلف شدیم؛ گناهی نداشتیم
شب پشت شب سحر شد و ماهی نداشتیم

رستم شدیم و آخرِ شهنامه خوش نبود
مُردیم لحظه لحظه و چاهی نداشتیم

چون رود آمدیم به هر پستی یی فرود
چون آبشار، جز دره راهی نداشتیم

می خواستیم مَرد بمانیم همچو کوه
پنداشتیم و پشت و پناهی نداشتیم

کوه است کوه و نیست پناهی ش غیر خویش
ما نیز غیر باد پناهی نداشتیم

ما را بهانه دیدن آیینه خانه بود
محض رضای آینه، آهی نداشتیم

همدل شدیم تا دل مان داوری کند
دل ها ز سنگ بود... الهی نداشتیم

کاری به جز دعا که نیامُختِ مان پدر
جز لشکر امید، سپاهی نداشتیم...

#رستم_عجمی (تاجیکستان)