خدایا

خدایا
اجازه هست ناصبوری کنم ؟
به خداییت قسم،
از صبوری خسته ام !
از فریاد هایی که در گلویم ماند و میماند،
از اشک هایی که شبها تنها بالشم
و تو شاهد ان هستی.
و از حرفهایی که
زنده ب گور گشت در گورستان دلم.
اسان نیست
در پس خنده های مصنوعی،
گریه های دلت را،
در پشت هزاران دروغ پنهان کنی!
خدایا ....فقط تو میدانی !!! 🙂 🙂