م خواهمتا باغ لبریز از تران

مے خواهمت،اے باغ لبریز از ترانہ!
مے خوانمت در اشک و آواز شبانہ

مے بینمت در تار پود سینہ ،در دل
چون هُرم آتش مے کشے در من زبانہ!

مے آرمت از لا بہ لاے جان بہ دفتر
تا در سرود من بمانے جاودانہ!

مے جویمت در آسمان،در برگ و در آب
مے پرسمت از قلہ هاے بے نشانہ

#با_یاد_تو_سر_گشتہ_در_کوهم_همیشہ.
#آمیزه_اے_از_شوق_و_اندوهم_همیشہ

مے خواهمت،اے با تو شیرین زندگانے
اے دست هایت ساقہ هاے مهربانے