در جهانی که مهربانی گم شده

در جهانی که مهربانی گم شده،
دلم زنی دیگر می‌خواست بودن،
بی‌لبخند، بی‌نرمی، بی‌زخمِ دل.
اما ای خدا، چگونه خاموش کنم نوری که درونم است؟
مهربانی‌ام مرا می‌سوزاند و نیز نجاتم می‌دهد.
در دلِ سنگینِ دنیا،
گلِ نرمی می‌روید از اشکِ من.
🥺💔💦
دیدگاه ها (۰)

ما هرگز نمی‌دانیم چگونه رفتار کنیم، هر نگاهی جهانی‌ست برای ش...

ما نباید قوانین را بشکنیم، شاید روزی، جایی دیگر.باید برای دل...

#سلام_آقاجان💚🌼بنما رخ که 💫جهانی به تو دل بسپارد🌼روی دامان پر...

میدانی درد دارد :))))قفسه ی سینه ام درد دارد دردی مشابه با ش...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط