بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ - من یازده ستاره و خورشید و ماه را دیدم که همگی بر من سجده می کنند!(سوره یوسف بخشی از آیه 4)
دقت کن! تمام چیزهایی که بر او سجده می کنند، از جنس آسمانند. از بالایند. یازده ستاره و خورشید و ماه! در این رؤیا این اهل بالایند که پایین را سجده می کنند! این یعنی؛ با چنین رؤیایی زندگی ات دگرگون خواهد شد و اتفاقاتی شگرف در راه است. برای اینکه بالا رَوی و مسجود بالائیان قرار بگیری، ابتدا باید پایین بروی. راه رو به بالا از پایین می گذرد. ابتدای این صعود، به چاه زندگی هبوط کردن است. آن بزرگی با این تواضع محقق می شود. یازده ستاره و خورشید و ماه، اشاره به سیزده است. و سیزده عدد تحوّل است. و با تو (1±13) چهارده می شود. سلام (131) می شود.
شروع دوره ای جدید و برگی جدید از حیات و آگاهی است. زمین و آسمانش دیگر است. این رؤیایت را به اِخوان ات که نیرو ها و اندیشه های موازی تواَند، عیان نکن. بگذار ندانند که روزی همگی روح الهی تو را سجده خواهند نمود و تسلیمت می شوند. حسادت شان را بر نیانگیز. تو صاحبِ روحی برتری. زیبایی لطیف که قلمرو اش فراتر از هر زمین و آسمان است. پس آن گاه که با سلوکی جانانه از خویش و از وصل خویش آگاه شوی،تمامی نیروها و احساسات و اندیشه ها مطیعانه تسلیم ات شوند و سر فرو اندازند و به خدمتت در آیند.