به خر

به خرﻣﺎﻟﻮﯼ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﮔﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﺑﻪ ﮔﯿﻼﺱ ﺑﻪ ﺷﺎﺗﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﭽﯿﻨﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﺷﻮﺩ.
ﺑﻪ ﺍﻧﺠﯿﺮ ﺳﻔﯿﺪ
ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻗﺰﻝ ﺁﻻ و ﺑﻮﺭﺍﻧﯽ ﺍﺳﻔﻨﺎﺝ
ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﯼ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ و ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﺍﺭ
ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ ﮐﺎﻭﻭﺱ و ﭼﮑﺪﺭﻣﻪ
ﺑﻪ ﺫﺭﺕ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ
ﺑﻪ ﻣﯿﮕﻮﯼ ﺑﻨﺪﺭﻫﺎﯼ ﺟﻨﻮﺏ و ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ
ﺑﻪ ﺍﺭﺩﻩ ﯼ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ و ﻓﻼﻓﻞ خرمشهر
ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥِ زندِ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ
ﺑﻪ ﭘﻞ ﻫﺎﯼ ﺩﺯﻓﻮﻝ
به ﺷﻮﺷﺘﺮ و ﺁﺳﯿﺎﺏ
ﺑﻪ ﺷﻮﺵ و ﭼﻐﺎﺯﻧﺒﯿﻞ
ﺑﻪ ﻫﻤﺪﺍﻥ و ﮔﻨﺠﻨﺎﻣﻪ و ﻏﺎﺭعلیصدر
ﺑﻪ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥِ ﺟﺎﻥ
ﺑﻪ ﺳﯿﺮﻭﺍﻥ و ﻫﻮﺭﺍﻣﺎﻥ
ﺑﻪ ﮐﻼﻧﻪ و ﺯﺭﯾﻮﺍﺭ و ﺁﺑﯿﺪﺭ
ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﮐﺮﺩﯼ و ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ
ﺑﻪ ﮐﻨﺪﻭﻟﻪ و ﺑﺎﻍ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﮕﻮﺭ
ﺑﻪ ﮐﻨﮕﺎﻭﺭ و ﺁﻧﺎﻫﯿﺘﺎ و ﮐﺎﮎ
ﺑﻪ ﺍﯾﻼﻡ
ﺑﻪ ﺗﭙﻪ ﯼ ﺧﺮﮔﻮﺷﺎﻥ و ﺩﺭﻩ ﺷﻬﺮ
ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺍﮐﺘﻮ و ﮐﻨﮕﺮ و ﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ
ﺑﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ وﻧﻘﺶ ﺭﺳﺘﻢ
ﺑﻪ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ
ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻆ وسعدی ﺟﺎﻥ
ﺑﻪ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺻﻮﻓﯽ و ﺁﺵِ ﺳﺒﺰﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ
ﺑﻪ ﮐﺎﺯﺭﻭﻥ
ﺑﻪ ﺑﯿﺸﺎﭘﻮر و ﻣﺠﺴﻤﻪ ﯼ ﺷﺎﭘﻮﺭ
ﺑﻪ ﻧﺨﻞ و ﻧﺎﺭﻧﺞ
ﺑﻪ ﺭﻭﺩ و ﺑﻪ ﮐﻮﻩ و ﮐﻮﭺِ ﻗﺸﻘﺎﯾﯽ ﻫﺎ
ﺑﻪ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩ و ﯾﺎﺳﻮﺝ
ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﯾﺰﺩ
ﺑﻪ ﻣﺎﻫﺎﻥ و ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻪ ﻭﻟﯽ
ﺑﻪ ﺗﻮﺱ و ﻓﺮﺩﻭﺳﯽِ ﺟﺎﻥ
ﺑﻪ ﻧﯿﺸﺎﺑﻮﺭ و ﺧﯿﺎﻡِ ﺟﺎﻥ
ﺑﻪ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ و ﻗﻠﻌﻪ ﯼ ﺑﺎﺑﮏ
ﺑﻪ ﺗﺒﺮﯾﺰ و ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ
ﺑﻪ ﭘﻨﯿﺮِ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺭﻭﻏﻨﯽ و ﺷﯿر
ﺑﻪ ﺁﺫﺭﮔﺸﺴﭗ و ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﯼ ﺍﺭﻭﻣﯿﻪ
ﺑﻪ ﺍَﺭَﺱ وﺟﻠﻔﺎ
ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺘﭙﺎﻧﻮﺱ وﻏﺎﺭِ ﺳﻬﻮﻻﻥ
ﺑﻪ ﺣﯿﺮﺍﻥ وﺳﯿﺎﻫﮑﻞ
ﺑﻪ ﺍﻧﺰﻟﯽ وﻻﻫﯿﺠﺎﻥ
ﺑﻪ ﮐﻠﻮﭼﻪ و ﺭﺷﺖ
ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻭﺩﺧﺎﻥ وﺭﺷﺘﻪ ﺧﻮﺷﮑﺎﺭ
ﺑﻪ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺳﺒﺰﯼ و ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻗﺎﺳﻤﯽ
ﺑﻪ ﻧﺎﺯﺧﺎﺗﻮﻥ
به قم و حَرَم مطهر
ﺑﻪ ﮐﺘﻪ ﻭ ﮐﺒﺎﺏ ﺗﺮﺵ
ﺑﻪ ﺯﯾﺘﻮﻥِ ﺭﻭﺩﺑﺎﺭ
ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ
ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻠﺴﺮ
ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ و آتش
ﺑﻪ ﮐﺒﺎﺏ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻭ ﮐﺮﻩ
ﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻫﺎ ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺩﻟﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ دلم فقط * عشق * میخواست...