بسم الله الرحمن الرحیم

' بسم الله الرحمن الرحیم '
_ دلنوشته خودم هست .
کمتر از یک ماه به اولین سالگرد شهادتت مانده است ؛ تو رفتی و تنها خاطراتت برای ما دلتنگان و دوستدارانت ماند .
حقیقتا مظلومیت تو را که میبینم ، تنها با یک نفر قابل قیاس هستی ؛ درسته ! مظلومیت تو از جنس مظلومیت جدت ، اول مظلوم عالم حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب ( ع ) است . نمیدانم ، شاید قبل از آخرین پروازت که نه به سقوط بلکه به صعود جاودانه تو منتهی شد ؛ همان دعای آقایم علی در شب ۱۹ رمضان را کردی و از خدا خواستی که تو رو از ما بگیرد و هیچ گاه بازمگرداند . تو حق داشتی ، آخر از اولش هم زمینی نبودی و اهل آسمان بودی ؛ زمین برای تو تنگ و آسمان جایگاه حقیقی تو بود . کم زخم زبان نشنیدی و این دعا حق تو بود اما آیا فکر دلهای زخم خورده ما را نکردی ؟؟ آیا نخواستی که ما در سخت ترین شرایط از حضورت بهره مند باشیم ؟؟ شاید بگویی نبودنت یک سال گذشته اما بدان که این یک سال اندازه ده سال غصه و حادثه برای ما داشت .
اینها را گفتم ، اما خواستم بگویم : با تو عهد بستم که راهت را ادامه دهم ، نبودت برایم سخت است ولی اینکه بتوانم حداقل مانند تو رفتار و عمل کنم ، وجودم را تسکین میدهد .
ان شاءالله موقع دیدار از همه ما دوستدارانت راضی باشی ، به امید دیداری دوباره با تو در بهشت منتظر میمانم .
والسلام ، از طرف بنده کوچک خدا به شهید جمهور ایران .