ماه

ماه
تنها شبیہ خودش بود
وآسمان
ازسر بیڪاری
داشت صورتش را باد مےزد

دوستت نمے‌داشتم،
چہ مےڪردم
دنیا
براے ادامہ ے زندگے
توجیہ شاعرانہ‌اے مے‌خواست