بهترینم

بهترینم...

“شاید همه چیز ایده آل نبود
اما من همیشه دلم به بودنت خوش بود.
شاید شرایط طبق میلمون پیش نمی رفت
ولی بودنت برام قوت قلب بود.
شاید ما شبیه هم فکر نمی کردیم
ولی من به بودنمون کنار هم امید داشتم.
شاید اونقدر که من تورو دوستت داشتم
تو منو دوست نداشتی
ولی من به اندازه ی جفتمون دوستت داشتم
و همه جا توی هر شرایط کنارت بودم...
فکر میکردم
تو شلوغیای دورو برت ،
آدم روزای‌ تنهاییتو گم نمیکنی ...
چون میدونستی بعضى خاطره ها انقدر سفت ميچسبن كه پوستت كنده ميشه تا كنده بشن....
تازه اگه کنده بشن...
میدونی
من هنوزم گاهی خوابت را می‌بینم
بی‌صدا
بی‌تصویر
مثلِ ماهی در آب‌های تاریک
که لب می‌زند و معلوم نیست
حباب‌ها کلمه‌اند
یا بوسه‌هایی از دل‌تنگی...

به قول محمد صالح علا

محبوب من
شما که رفتید ،
من هم رفتم خودم را تنها گذاشتم .
محبوب من
بدون شما چگونه میتوان به ماه نگاه کرد ؟
محبوب من
تنها شما مرا تنها نگذاشته اید ،
من هم خودم را تنها گذاشتم ،
من هم رفتم.
محبوب من
مرا ببخشید که این همه شما را دوست می دارم...

مسیرمون یکی نبود
ولی ازت ممنونم که بخشی از داستان من بودی، اثر انگشتت از رو قلبم پاک نمی شه و همیشه برام دوست داشتنی می مونی.”
رفیق نیمه راهم..
من مومنانه دوستت داشتم و دارم...1/2/1