جداً خستم، تمام روحم زخمِ، مثل اون بچه ای که اولین بار با

جداً خستم، تمام روحم زخمِ، مثل اون بچه‌ای که اولین بار با دوچرخه خورده زمین ولی هیچکی نیست کمکش کنه تازه هرکیم رد میشه مسخرش می‌کنه.
نه میتونم برا همیشه از آدما دوری کنم نه میتونم دیگه بینشون نفس بکشم. هرکی میاد تا جاییکه خودش دلش میخواد میمونه بعد ول می‌کنه میره. حقیقتا خیلی پست و حقیر داریم میشیم.!