ما مزه ی خوشبخت شدن را نچشیدیم

ما مزه ی خوشبخت شدن را نچشیدیم
از بس که به دنبال خرافات دویدیم

دنیا قفسی بود به دور از تب پرواز
این بود که هرگز به هوایی نپریدیم

انگار که نفرین شده بودیم در این شهر
از دست کسی هیچ زمان خیر ندیدیم

یک عمر فقط بار گناهان نکرده
بیهوده و بی فایده بر دوش کشیدیم

از عمر چه باقی ست؟ به اندازه ی کافی
ما از دهن ثانیه ها طعنه شنیدیم

تا بوده همین بوده و تا هست همین است
کوتاه کنم، درد زیاد است بریدیم

هر حادثه ی خوب و بدی تجربه کردیم
تنها به همان مقصد اصلی نرسیدیم

یعنی که به اطراف همه خواستنی ها
از روی خرافات خطی سرخ کشیدیم