مرا گویی که چونی چونم ای دوست

مرا گویی که چونی؟ چونم ای دوست 
جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست 

حدیث عاشقی بر من رها کن 
تو لیلی شو،که من مجنونم ای دوست 

بفریادم ز تو، هر روز، فریاد 
از این فریاد روز افزونم ای دوست 

شنیدم عاشقان را می نوازی 
مگر من زان میان بیرونم ای دوست؟ 

تو گفتی: گر بیفتی گیرمت دست 
از این افتاده تر کاکنونم ای دوست؟ 

غزلهای نظامی بر تو خواندم 
نگیرد در تو هیچ افسونم ای دوست