بیا این پلک خیسم را بکن چتری برای شعر بارانت

‍ بیا این پلک خیسم را بکن چتری برای شعر بارانت
بیا با من قدم بردار چون محتاج شد دستم به دستانت

نسیمم سرد و سرگردان در آغوشت بگیری و پناهم ده
ز طوفانها گریزانم بخوان آواز آرامش ز دامانت

چنان من مات و مبهوتم خیالم هم نمی گنجد تو را دارم
شوم پروانه ای مجنون مسوزانی مرا هر دم به حرمانت

صدایت آشنا با من خودت با من چرا نا آشنا هستی
تمامی خاطراتم را بریزم زیر پایت در خیابانت

خیابانهای ما از بغض دلهامان همیشه خیس بارانند
دلم دریای طوفانی نگاهت کرده آرامم ز طوفانت...

#خاصترین

‌