رزوی مرگ دارم

رزوی مرگ دارم
خدا کنه هرکی که توی عاشقی درد می کشه یه همدم پیدا کنه. خدا کنه اون همدم خودش درد کشیده باشه. چون می دونه برای فهمیدن درد اون یکی نیاید سراغ دلش رفت. همین که توی چشمای گریونش نگاه کنی خودت میفهمی چی شده.
اون همدم قطره قطره های اشک رو نگاه می کنه, می خونه و می بوسه و افسوس می خوره که دیگه کاری از اون بر نمیاد.
اصلا خدا کنه یه روزی بیاد که اونیکه درد عشق رو دچار می شه توی غربت دلش بمیره و هیچکس برای دفنش نره. این رسم دنیای تلخ ماست.
وقتی زنده ای یه نفر هم سراغت رو نمی گیره وقتی می میری برای همه عزیز میشی. زنده باد غم و تنهایی که همیشه بی ریا در کنارم بودند و هستند.
روز مرگم هر که شیون کند از دور و برم دور کنید. همه را مست و خراب از می انگور کنید. مزد غسال مرا سیر شرابش بدهید. مست مست از همه جا حال خرابش بدهید. بر مزارم نگذارید بیاید واعظ. پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ. جای تلقین به بالای سرم دف بزنید. شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید. روز مرگم وسط سینه من چاک زنید. اندرون دل من یه قلمه تاک زنید. روی قبرم بنویسید وفادار برفت. آن جگر سوخته خسته از این دار برفت.