بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
خوب یا بد بودن صفات و گرایشات خوب یا بد بودن تمایلات، دوست‌ داشتن‌ ها و گرایشات فطری و غریزی، به خود آنها نیست؛ چنان که بیان شد، خداوند متعال شرّ خلق ننموده و شرّ را در وجود کسی نهادینه ننموده است؛ بلکه به اهداف و جهت‌گیری‌ها و چگونگی بهره‌ مندی و چرایی آنها بستگی دارد.
آیا میتوان به خاطر سوء استفادۀ نظامات سلطه و افراد منحرف و ظالم، مدعی شد که علم، ثروت، قدرت و شهرت، بد و مذموم می‌ باشند؟!
خود دوستی و خود خواهی از جمله این گرایشات فطری عقلی و قلبی که در انسان نهادینه شده، خود دوستی و خود خواهی می‌ باشد.
مگر می‌شود کسی خودش را دوست نداشته باشد و خودخواه نباشد، اما برای رسیدن خود به رشد و کمال، و متقابلاً دور کردن و مصون ماندن خود از آسیب‌ ها تلاش نماید؟!
خودخواهی در هر دو گروه مؤمن و کافر :حبّ ذات یا حبّ نفس که از آن به خود دوستی و خودخواهی تعبیر می‌شود، فصل مشترک در میان تمامی انسان‌های کافر و مؤمن، یا عاقل و جاهل، یا عادل و ظالم، یا متقی و فاسق می‌باشد؛ اما تعریف هر کدام از خود - من، با توجه به اهداف‌شان متفاوت می‌باشد.
کفار، مشرکان و فاسقان، خود را فقط جسمی مادی در طبیعت و حیوانی ناطق و راست قامت، با هوشی بیشتر از سایر حیوانات می‌بینند؛ و البته حق تعالی نیز آنان را چون چهارپایان، بلکه پست‌تر توصیف نموده است: أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ - آنها همچون چهارپایان و بلکه پست‌تر گمراه‌تر میباشند، آنانند که غافلانند.(سوره اعراف بخشی از آیه 179)
اما، انسان عاقل و مؤمن، خود را تجلی حق تعالی می‌بیند که با قابلیت خلیفة الله شدن آفریده شده است و می کوشد تا صفات الهی بالقوه را در خود به فعلیت برساند.
خود دوستی و خودخواهی گروه نخست، سبب می‌شود تا بگوید: هدف من هستم و مابقی وسایل رسیدن من به رفاه و لذتم می‌باشند! - این گروه می‌کوشند تا همه کس و همه چیز را به استخدام خود در آورند تا خود طبیعی خود مادی و حیوانی آنها پروارتر شود؛ و تمامی ظلم‌ها، جنایات وجنگ‌هانیز از همین نگرش نشأت می‌ گیرند.
اما، خود دوستی و خودخواهی گروه دوم، یعنی عاقلان و اهل ایمان به توحید و معاد مبدأ و مقصد حقیقی، سبب می‌شود تا آدمی مَنِ خویش راعضوی از یک جامعه ببیند و رشد و تکامل خود را در گرو رشد و تکامل جامعۀ انسانی ببیند و برای دستیابی به این رشد جمعی بکوشد، چنان که فرمود:ایمان و عمل صالح فردی، به تنهایی برای رشد و سعادت دنیوی و اخروی کافی نیست، بلکه باید دیگران را نیز به رشد و کمال رساند : (ادامه دارد...)