می شود آنقدر بی تفاوتیت را به رخ من نکشی ؟

می شود آنقدر بی تفاوتیت را به رخ من نکشی ؟
به خدا می دانم برایت مهم نیستم ...
یعنی خودت هم بهتر می دانی که برایم مهم نیستی.
اصلا بگذار در این چند خط تمام خودم باشم ، اینطوری
خیلی هم بهتر است !
اصلا تمام دختر های این دوره و زمانه
کشته و مرده ی تو ! خب ؟ باشد ؟
من قبول کردم .
اصلا من قبول کردم که تو بهترین .
این هم قبول ؟ باشد ؟ این را هم قبول می کنم
که من در حد و اندازه ی تو نیستم ، درست ؟
حالا دیگر تمامت را بردار و از این جا برو .
تو در من تلاطمی می بینی ؟
اصلا وقتی تمام بی توجهی ات را ریختی روی سرم
من مردم ؟ برایم اهمیتی داشت ؟
خب دیگر چه مرگت است نمی دانم !!!
لزومی ندارد خوشبختی ات را تیتر روزنامه ها کنی که ،
دست خوشبختی ات را بگیر و برو یک گوشه ی دنج
زندگی ات را بکن.
من که نشانت دادم شبیه هیچ کسی نیستم.
حتی قبول دارم خاص نبودم ،
پس این رفتارهایت برای
چیست ؟
اگر آرامی پس چرا طوفان به پا می کنی ؟
تو که هیچ چیز در موردم نمی دانی !
پس چرا سعی داری بی تفاوتی هایت
را در چشمانم فرو کنی ؟
اگر عاشقت بودم
اگر تو را می خواستم
آن موقع حق داشتی بازی درآوری !
اما حالا نه ... نمی شود ...
من تنهایی ام را دوست دارم
پس با هم بودنتان را به رخ من نکش .
خودم انتخاب کردم
بدون هیچ اجباری.
من نه مثل دیگران خودم را سر راهت پرت می کنم ،
نه فکر می کنم دُر کمیابی هستی.
دارم یک گوشه در سکوت کامل زندگیم را می کنم .
لطفا گورت را از زندگی من گم کن
و ببر پیش همان کسانی که حلوا حلوایت می کنند.
تو هنوز نفهمیدی که شکسته های وجودم هم
سخت به دست می آیند ...
حالا هِی مرا بکوب ،
مرا نبین و در ذهنت بهانه ی الکی بیاور.
من یک دخترِ احمقِ کله شقم
که خودم را نمی فروشم
و تو این ها را بهتر از هر کسی می دانی !
شهر را گشتی و پیدا نکردی
حالا تصویر مرا به در و دیوار می کوبی
تا خودت را آرام کنی.
اهمیتی نداری عزیز
فقط کمی آن طرف تر
صدایت مزاحم کتاب خواندم می شود...