رویای غیرممکن فصل1 پارت1 قسمت1
#رویای_غیرممکن #فصل1 #پارت1 #قسمت1
فلش بک سه سال پیش
_ببینم حالت خوبه؟ سرت به جایی خورده؟
+وای سارا قوه تخیلت چقدر قویه کاش واسه منم اینقدر قوی بود
*وای اینقدر خندیدم از وسط جر خوردم 😑 😑 تو چرا نگفته بودی جوک گفتنت اینقدر خوبه؟ من یکی که از خنده مردم
×دختر مردم اینهمه آرزو های بزرگ دارن حالا تو آرزوت اینه که آیدل بشی؟ اینم شد آرزو؟ حداقل یه چیزی بگو مردم باورشون بشه اینطوری که تو میگی همه فکر میکنن جدی هستی فکر میکنن دیوونه شدی نمیگن تو داری شوخی میکنی
این واکنش خانوادم بود وقتی که ازم پرسیدن که میخوام چه کاره بشم و منم جواب دادم :<< میخوام آیدل بشم >>.و همه فکر کردن داشتم باهاشون شوخی میکردم ولی من جدی بودم الان 14 سالم هستش و اولین باری که یه موزیک ویدئو کی پاپ رو دیدم 7 سالم بود و از همون ثانیه ای که موزیک ویدئو شروع شد حس کردم من برای اون کار ساخته شدم اون وکال ها و رقص ها... احساس کردم که قراره یه روزی منم یه آیدل میشم پس زمانم رو هدر ندادم و بعد از کمی تحقیق درباره کی پاپ شروع کردم به یاد گرفتن زبان کره ای بعدش هم تمرین رقص و وکال تا جایی این کارو میکردم تبدیل شده بودن به روتین روزمره ام :مدرسه، تکالیف مدرسه، زبان کره ای، تمرین رقص و بعدش هم تمرین وکال.
وقتی 10 سالم شد به زبان کره ای کاملا مسلط بودم، رقصم هم عالی بود تا جایی که خودم چندین رقص طراحی کرده بودم و وکال هام هم عالی بود تا جایی که میتونستم سخت ترین آهنگ های ویتنی هیوستون رو هم کاور کنم ولی با اینهمه شرایطی که داشتم احساس میکردم لیاقت آیدل شدن نداشتم پس تصمیم گرفتم انگلیسی هم یاد بگیرم کی می دونست شاید به درد می خورد؟ پس اینطور شد که شروع کردم برم به کلاس زبان انگلیسی و خب چون داشتم به کلاس میرفتم خانوادم خبر داشتن ولی چون بقیه کار هارو تو اتاقم تمرین میکردم و چون به کسی هم درباره رویام نگفته بودم کسی نمی‌دونست که من میخوام آیدل بشم بگذریم 1 سال گذشت و من برای رسیدن به رویام سخت تلاش میکردم ولی هنوز اون حسی که به من می‌گفت که لیاقت آیدل شدن ندارم پیشم بود
پس شروع کردم به لیریک نوشتن و وقتی 12 سالم شد فهمیدم چقدر تو این کار استعداد دارم ولی بازم اون حس اینکه من لیاقت آیدل شدن ندارم پیشم بود پس شروع کردم به ادامه دادن رفتن به کلاس ژیمناستیکی که وقتی بچه بودم میرفتم و علاوه بر اون شروع کردم رفتن به کلاس های تکواندو، باله و اسکیت
و با اینکه اون سال تیزهوشان داشتم و انتظارات از منم زیاد بود و باید رو درس خوندن تمرکز میکردم ولی از اونجایی که باهوش بودم کارم با 2:30 ساعت خوندن حل میشد
ببخشید بقیه اش جا نشد چطور بود؟
فلش بک سه سال پیش
_ببینم حالت خوبه؟ سرت به جایی خورده؟
+وای سارا قوه تخیلت چقدر قویه کاش واسه منم اینقدر قوی بود
*وای اینقدر خندیدم از وسط جر خوردم 😑 😑 تو چرا نگفته بودی جوک گفتنت اینقدر خوبه؟ من یکی که از خنده مردم
×دختر مردم اینهمه آرزو های بزرگ دارن حالا تو آرزوت اینه که آیدل بشی؟ اینم شد آرزو؟ حداقل یه چیزی بگو مردم باورشون بشه اینطوری که تو میگی همه فکر میکنن جدی هستی فکر میکنن دیوونه شدی نمیگن تو داری شوخی میکنی
این واکنش خانوادم بود وقتی که ازم پرسیدن که میخوام چه کاره بشم و منم جواب دادم :<< میخوام آیدل بشم >>.و همه فکر کردن داشتم باهاشون شوخی میکردم ولی من جدی بودم الان 14 سالم هستش و اولین باری که یه موزیک ویدئو کی پاپ رو دیدم 7 سالم بود و از همون ثانیه ای که موزیک ویدئو شروع شد حس کردم من برای اون کار ساخته شدم اون وکال ها و رقص ها... احساس کردم که قراره یه روزی منم یه آیدل میشم پس زمانم رو هدر ندادم و بعد از کمی تحقیق درباره کی پاپ شروع کردم به یاد گرفتن زبان کره ای بعدش هم تمرین رقص و وکال تا جایی این کارو میکردم تبدیل شده بودن به روتین روزمره ام :مدرسه، تکالیف مدرسه، زبان کره ای، تمرین رقص و بعدش هم تمرین وکال.
وقتی 10 سالم شد به زبان کره ای کاملا مسلط بودم، رقصم هم عالی بود تا جایی که خودم چندین رقص طراحی کرده بودم و وکال هام هم عالی بود تا جایی که میتونستم سخت ترین آهنگ های ویتنی هیوستون رو هم کاور کنم ولی با اینهمه شرایطی که داشتم احساس میکردم لیاقت آیدل شدن نداشتم پس تصمیم گرفتم انگلیسی هم یاد بگیرم کی می دونست شاید به درد می خورد؟ پس اینطور شد که شروع کردم برم به کلاس زبان انگلیسی و خب چون داشتم به کلاس میرفتم خانوادم خبر داشتن ولی چون بقیه کار هارو تو اتاقم تمرین میکردم و چون به کسی هم درباره رویام نگفته بودم کسی نمی‌دونست که من میخوام آیدل بشم بگذریم 1 سال گذشت و من برای رسیدن به رویام سخت تلاش میکردم ولی هنوز اون حسی که به من می‌گفت که لیاقت آیدل شدن ندارم پیشم بود
پس شروع کردم به لیریک نوشتن و وقتی 12 سالم شد فهمیدم چقدر تو این کار استعداد دارم ولی بازم اون حس اینکه من لیاقت آیدل شدن ندارم پیشم بود پس شروع کردم به ادامه دادن رفتن به کلاس ژیمناستیکی که وقتی بچه بودم میرفتم و علاوه بر اون شروع کردم رفتن به کلاس های تکواندو، باله و اسکیت
و با اینکه اون سال تیزهوشان داشتم و انتظارات از منم زیاد بود و باید رو درس خوندن تمرکز میکردم ولی از اونجایی که باهوش بودم کارم با 2:30 ساعت خوندن حل میشد
ببخشید بقیه اش جا نشد چطور بود؟
۱۲.۹k
۰۳ آبان ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.