گیرم فراموشت کنم در گیر و دار روزها

گیرم فرامـوشت کنم ، در گیر و دار روزها
اما چه با قلبم کنم ؟ با دردها ، با سوزها    ...

گیرم که خاموشت کنم با اشک های خود ، ولی
من را به آتش می کشد دلداری دلسوزها

با شوق یک فردای خوش ، راحت نفس خواهم کشید
اما اگر رخصت دهد این بغضِ از دیروزها

راهی به پهنای جهان هم باز باشد باز هم
پابند بام خویشتن هستند دست آموزها

فتح بلندای وصال ، یعنی شروع بازگشت
ای عشق ! ما را خط بزن از دسته ی پیروزها