من نابینایم کمکم کنید میخواهم نقاشی بکشم

من نابینایم کمکم کنید میخواهم نقاشی بکشم
اگر اشتباه شد بگویید تا پاکش کنم

دنیا چه شکلی داری تو
دنیا چه شکلی داری تو...

آسمانی میکشم که ابرش دستان خالی پدرم باشد
بارانش اشکی از جنس مادرم

رعد و برقش را با دستان پیرمرد سیلی خورده سرخ میکنم
با بغض پیرزن بینوا برق می اندازم

برفش را همرنگ دختری میکشم که پاکی خود را ارزان نفروخت
و فریاد زد تا کسی هیس نکند

دریایش را با خون به ناحق ریخته ای رنگ میکنم
که هنوز قبرش خیس است

سرمایش را رنگ دودی میپاشم که جوانان زمانه را گردن شکست

طوفانش را
با گیسوان دختر بچه ای که تبعیض پیرش کرده
رنگ میکنم

رنگین کمانش را با آرزوهای کودک یتیمی میکشم
که دنیایش چون من درد دارد

رنگین کمانش سیاه است...

دنیا چه شکلی داری تو...
آنچه کشیدم احساسم از زمین بود.


دکلمه رنگین کمان سیاه: دکتر سایان