هم زیستی

هر آدمیزادی، جهانی است در خود؛ با اقلیم و آسمانی منحصر به خویش که از فرهنگ خانواده، تجربیات زیسته و باورهایش شکل گرفته است. وصلت دو انسان نیز، در حقیقت، تلاقی دو جهان است.
هنر اما، در هضم جهانی توسط جهان دیگر یا حل شدن یکی در دیگری نیست. چنین تلاشی به یگانگی نمی‌رسد؛ به نابودی یکی از این دو عالَم می‌انجامد. هنر حقیقی، در خلق یک «اقلیم سوم» است؛ سرزمینی مشترک که نه از آنِ «من» است و نه متعلق به «تو»، بلکه جغرافیایی‌ست که «ما» آن را با میثاقی آگاهانه، وجب به وجب بنا می‌کنیم.

این همزیستی، تحملِ صِرفِ تفاوت‌ها نیست، بلکه بارور ساختن آن‌هاست. آنجاست که از گفتگو و هم‌سفری دو انسان، یک «روح واحد» به تکامل می‌رسد و از تلاقی دو فرهنگ، فرهنگی متعالی‌تر زاده می‌شود. خلق این قلمروی مشترک، عالی‌ترین مرتبه‌ی عشق و بلوغ یک رابطه است؛ آنجا که دو نفر برای رشد، خویشتنِ فردی را به مقصدی بزرگتر از خود می‌سپارند.

پ.ن: دخمه نورِ ما

#همزیستی #ازدواج #سبک_زندگی #رشد #تکامل #عشق #انسان_سازی #خانواده