آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد

آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد
کاسه‌ی صبرم از این دیر آمدن لبریز شد
تیر دیوانه شد و مرداد هم از شهر رفت
از غمت شهریورِ بیچاره حلق‌ آویز شد
مهر با بی‌مهری و نامهربانی می‌ رسد
مهربانی در نبودت اندک و ناچیز شد
بی‌ تو یک پاییز ابرم، نم نمِ باران کجاست ؟
بی‌ تو حتی فکر باران هم خیال‌ انگیز شد
کاش می‌شد رفت و گم شد در دل پاییز سرد
بوی باران را تنفس کرد و عطر آمیز شد
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟
آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد