کاش سوره ای به نام \"پدر\" بودکه این گونه آغاز میشد:قسم بر پینه ی دستانت، که بوی نان میدهدو قسم بر چشمان همیشه نگرانت...قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه ی کوه را لرزاندو قسم بر غربتت، وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست....