ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺩﺭ ﻏﺰﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ....
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺩﺭ ﻏﺰﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ....
ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ، ﺑﺎﻥ ﮐﯽ ﻣﻮﻥ ،ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻋﺒﺎﺩﯼ ،ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ؟؟؟؟!!!!!.....
ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ
ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ !
ﺑﻪ ﻏﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ !
...
ﺗﻮ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﯼ ﮔﺮﻡ
ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻟﯿﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ
ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ
ﻭ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻬﯿﺐ
ﺩﻫﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﻭﺣﺸﺖ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﻭﺷﻬﺮﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺩ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ
ﻭ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﯾﺨﺖ
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ...ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺩ ...
ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﯽ ﺩﺭﯾﻎ ﺣﺮﯾﻒ
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﺻﻠﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺁﺯﺍﺩﯼ!
ﻭ ﻫﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺷﺮﺍﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪ
ﻏﻨﯿﻤﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﭘﺪﺭ ، ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ
ﻏﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﻼﮎ ﻣﺮﺍ :
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﻼ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯿﻢ
ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﻕ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﻭ
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﺍﺏ ،
ﺑﻪ ﮐﻮﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻤﻮﺵ ،
ﺑﻪ ﺩﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﺘﺮﻭﮎ
ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﺮﮒ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ
ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﻨﺪﻡ ﺯﺭﺩ
ﻟﻬﯿﺐ ﺷﻌﻠﻪ ﺳﺮﺥ
ﺑﻪ ﭼﺎﺭ ﺳﻮﯼ ﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺳﻨﻪ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺍﺯ
ﺑﻪ ﻧﻌﺶ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﺎﻟﯽ ﺯﺍﺭ
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﮐﻪ ﻓﺮﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ
..........
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺸﺮ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﯾﺴﺖ
ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﺪ ؟
ﭼﻨﯿﻦ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻋﻨﺎﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻓﺖ؟
ﺻﺪﺍﯼ ﻏﺮﺵ ﺗﯿﺮﯼ ﺩﻫﺪ ﻣﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ :
ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ !
ﺑﻪ ﻏﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ!
ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ .....
ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ، ﺑﺎﻥ ﮐﯽ ﻣﻮﻥ ،ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻋﺒﺎﺩﯼ ،ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ؟؟؟؟!!!!!.....
ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ
ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ !
ﺑﻪ ﻏﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ !
...
ﺗﻮ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﯼ ﮔﺮﻡ
ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻟﯿﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ
ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ
ﻭ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻬﯿﺐ
ﺩﻫﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﻭﺣﺸﺖ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﻭﺷﻬﺮﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺩ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ
ﻭ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﯾﺨﺖ
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ...ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺩ ...
ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﯽ ﺩﺭﯾﻎ ﺣﺮﯾﻒ
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﺻﻠﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺁﺯﺍﺩﯼ!
ﻭ ﻫﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺷﺮﺍﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪ
ﻏﻨﯿﻤﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﭘﺪﺭ ، ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ
ﻏﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﻼﮎ ﻣﺮﺍ :
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﻼ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯿﻢ
ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﻕ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﻭ
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﺍﺏ ،
ﺑﻪ ﮐﻮﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻤﻮﺵ ،
ﺑﻪ ﺩﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﺘﺮﻭﮎ
ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﺮﮒ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ
ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﻨﺪﻡ ﺯﺭﺩ
ﻟﻬﯿﺐ ﺷﻌﻠﻪ ﺳﺮﺥ
ﺑﻪ ﭼﺎﺭ ﺳﻮﯼ ﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺳﻨﻪ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺍﺯ
ﺑﻪ ﻧﻌﺶ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﺎﻟﯽ ﺯﺍﺭ
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﮐﻪ ﻓﺮﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ
..........
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺸﺮ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﯾﺴﺖ
ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﺪ ؟
ﭼﻨﯿﻦ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻋﻨﺎﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻓﺖ؟
ﺻﺪﺍﯼ ﻏﺮﺵ ﺗﯿﺮﯼ ﺩﻫﺪ ﻣﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ :
ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ !
ﺑﻪ ﻏﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ!
ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ .....
۱.۲k
۲۰ شهریور ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.