هر چه زیبایی بدیدم درجهان صدرش تویی

هر چه زیبایی بدیدم درجهان صدرش تویی
هر که‌گفته شعر زیبا مطلع شعرش تویی

هر چه از گیسو نوشتند یا کمندی پر ز گل
یا که از موی بلند ، گر گفته منظورش تویی

عاشقان را طاق ابروی نگارین خوش بود
گر کسی از طاق ابرو گفته مقصودش تویی

راستگو تر در جهان پیدا نشد از چشمها
گر دو‌چشم پرشراره هست مفهومش تویی

حرف لبها گر میان افتد به بوسه میرسد
آنکه مست از بوسه گردد قصد لبهایش تویی

وصف طاووس و قشنگی های آن آمد میان
نوک سرتا پرطاووس غیر پاهایش تویی

رهگذر از قد والای نگارین یار خود
گر نگفتی جمله ای الحق جفاکارش تویی