تفسیر قرآن

پیام‌های آیات 52 تا 55 سوره الذاریات

- همه انبيا مخالف داشتند و مورد تهمت قرار مى گرفتند. پس، از تهمت مخالفان نگران مباش. «كذلك... قالوا ساحر أو مجنون»
- بر خلاف قرآن كه پيامبران را انسان هايى همچون ديگر انسان ها معرّفى مى كند، «قل انّما أنا بشر مثلكم»(42) مخالفان سعى داشتند كارها و سخنان پيامبران را ناشى از ارتباط آنها با جن بدانند. «ساحر أو مجنون»
- هماهنگى رفتار و گفتار مخالفان انبيا در طول تاريخ به گونه اى است كه گويا همه به يكديگر سفارش موضع گيرى عليه حق و تهمت سحر و جنون را مى دادند. «أتواصَوا...»
- ريشه ى تهمت به انبيا، طغيان است. «قوم طاغون»
- انسان در برابر افراد لجوج مسئوليّتى ندارد. «فتولّ»
- پس ازاتمام حجّت، اعراض از حق ستيزان جايز است. «فتولّ عنهم فماانت بملوم»
- همه جا، متاركه و رها كردن ديگران كار بدى نيست. «فتولّ عنهم فما انت بملوم»
- مبلّغ، بايد روحيه مخاطبان را بشناسد، نسبت به گروهى اعراض نمايد، «فتول» و نسبت به گروهى تذكّر دهنده باشد. «و ذكّر»
- اگر روحيه پندپذيرى نداريم، در ايمان خود شك كنيم، زيرا مؤمن پندپذير است. «فانّ الذكرى تنفع المؤمنين»
- اگر ايمان باشد، انسان تذكّر را از هر كس مى پذيرد. «فانّ الذكرى تنفع المؤمنين» و نفرمود: «فانّ تذكّرك»
- مبلّغان دينى خسته نشوند كه كارشان مفيد است. «فانّ الذكرى تنفع...»
- مؤمنان نيز به تذكّر نيازمند هستند. «فانّ الذكرى تنفع المؤمنين»
- تعاليم اديان آسمانى، در فطرت انسان ها ريشه دارد. وظيفه انبيا، بيدار كردن و يادآورى امور فطرى بشر است. «ذكّر فانّ الذكرى تنفع المؤمنين»
-----
42) كهف، 110.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر