ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ
صبر کم و بی تابی بسیار و دگر هیچ

ماییم و لبالب شدن از یار و دگر هیچ
منصور و اناالحق زدن از دار و دگر هیچ

گر راه به مرهمکده عشق بیابی
الماس بنه بر دل افکار و دگر هیچ

بر لوح مزارم بنویسید پس از مرگ
کای وای ز محرومی دیدار و دگر هیچ

در حشر چو پرسند که سرمایه چه داری
گویم که غم یار و غم یار و دگر هیچ

از کعبه گر این بار برونم بگذارند
ناقوس به دست آرم و زنّار ودگر هیچ

عرفی به غلط شهره شهرست ببینید
صد گل زده بر گوشه دستار و دگر هیچ

عرفی شیرازی