چقدر زمان نامرد است.

چقدر زمان نامرد است.

تمام خنده هایمان را به یغما برد.

و تاوان این خنده های به یغما رفته را....

لب های سکوتمان پس میدهند.

دیگر دیر زمانیست، نه حرفی داریم برای گفتن

نه چشمی برای دیدن،

نه صدایی برای فریاد زدن.

شده ایم مثل عروسک پشت ویترین، با چشمانی غم زده

و بی حرکت از دست نامردی های زمانه...

چشم دوخته ایم به خوشبختی های مردم...

راستی!کجای دلمان زخمیست که اینگونه زنده،

مرده ایم؟