دارم به هوای بودنت می میرم

دارم به هوای بودنت می میرم
درچشم تو می خورد رقم تقدیرم

بی حوصله ام مرا تو عاشق تر کن
عمری ست از ین فاصله ها دلگیرم

خورشید شدی که می کشی بالایم
دریا شده ام که عاشق تبخیرم

از لحظه ی آن شروع بی تاب شدن
با دامن پر نجابتت در گیرم

بی مایه ترین کولی این شهر منم
یک شاعر دربدر غزل تفسیرم

هی شانه به شانه می پرم از خوابم
شه بیت غزل تو می شوی تعبیرم

داری که دوباره می روی از پیشم
آخر به هوای بودنت می میرم