بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
باید حجاب منیّت و تکبر را کنار بزنیم تا نورانی شویم :
امام خمینی رحمة الله علیه :
مادامی که انسان در حجاب خود هست، نمی تواند این قرآن را‏ که نور است و به حسب فرمایش خود قرآن نور است، نور را کسانی که در حجاب هستند‏‎ ‎‏و پشت حجابهای زیاد هستند، نمی‌توانند ادراک کنند، گمان می‌کنند که می‌توانند؛ لکن‏‎ ‎‏نمی‌ توانند. تا انسان از حجاب بسیار ظلمانی خود خارج نشود، تا گرفتار هواهای نفسانی‏‎ ‎‏است، تا گرفتار خود بینی‌هاست، تا گرفتار چیزهایی است که در باطن نفس خود ایجاد‏‎ ‎‏کرده است از ظلماتی که ‏‏بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ‏‏ است، لیاقت پیدا نمی‌کند که این نور الهی در قلب‏‎ ‎‏او منعکس بشود.(صحیفه امام، ج14، ص:388-389)
اگر چه در اصطلاح رایج، به لباس پوشیده حجاب می‌گویند، اما حجاب دراصل نه لباس است و نه پوشاننده مستور کننده، بلکه حجاب، یعنی پرده که به طور کلی فاصله می‌ اندازد و مانع دیدن آن سوی پرده می‌گردد.
قرآن کریم، نور و نورانی و روشن کننده است و محجوب نمی‌گردد، اما آدمی خودش محجوب می‌گردد، پرده مقابل چشمان حقیقت‌بینش می‌افتد و آن سویش را نمی‌بیند؛ و ضخیم‌ترین حجاب آدمی، خودش می‌باشد. یعنی: منیّت و تبعیت از هوای نفس .
بنابراین، باید بکوشیم تا این حجابِ منیّت را پاره کنیم، باید تکبر را از خود دور نماییم، تا بتوانیم قرآن کریم را درک کنیم و نورش روشن شویم و راه یابیم.