بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
عطایای پیشاپیش :
ما برای نجات و رستگاری خودمان به هیچ چیز احتیاج نداریم. زیرا همهچیز پیشاپیش به ما داده شده است؛ وَوَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ - هر آنچه را که خواستید به شما داد!(سوره ابراهیم بخشی از آیه 34)
دقت کن؛ این آیه نمیگوید که میدهد و یا خواهد داد بلکه میفرماید: داد!
تو دارای همهٔ لوازم نجات و رستگاری هستی. بدنی داری که خود یک حکیم واقعی است، پس به آن احترام بگذار و هر روزه انقدر سموم مختلف به آن وارد نکن. فطرتی داری الهی، پس انقدر با دامن زدن به احساسات و عواطف بیهوده آن را تیره و تار نکن. روحی داری که نور خِرَد در آن است، پس انقدر با آرزوهای دور و دراز آن را در حجابهای تاریک مستور نکن…
آری خالق هستی هر آنچه را که نیاز داریم به ما دادهاست. دادههایت را دریاب. عطایای آسمانیات را خوب بنگر و به آنها آگاه شو. این توجه و آگاهی محرک آنهاست. به کار گرفتن آنها از همینجا آغاز میشود؛ با توجه و آگاهی. این توجه و آگاهی که میگویم خود بالاترین عمل است. کلید به کار بستن آنهاست.
شما میتوانید مشکلات خود را به شمارش آورید و حتی در یک یا چند صفحه کاغذ، فهرست نمایید، اما هرگز نمیتوانید نعماتی را که خداوند متعال به شخص شما داده است، بشمارید.
وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ - و از هر چيزى كه از او خواستيد به خواست قولى يا عملى يا طبيعى به شما عطا كرد، و اگر بخواهید نعمتهاى خدا را بشماريد، نمیتوانید به شمارش درآورید؛ حقّا كه انسان سخت ستمگر و ناسپاس است.(سوره ابراهیم آیه 34)
به نظر شما خیلی عادی است که هر شب میخوابید و صبح از خواب بیدار میشوید؛ چنان عادی که گویی باید هم چنین باشد! اما اهل معرفت، ایمان و بصیرت چنین نگاهی ندارند و به همین نعمت نیز توجه مینمایند. لذا هم شکر نعمت پیدایش شب و روز را به جای میآورند و هم شکر نعمت خواب و بیداری خود را چه در توجه و فهم، چه در عمل و چه به زبان، به جای میآورند.
عطایای پیشاپیش :
ما برای نجات و رستگاری خودمان به هیچ چیز احتیاج نداریم. زیرا همهچیز پیشاپیش به ما داده شده است؛ وَوَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ - هر آنچه را که خواستید به شما داد!(سوره ابراهیم بخشی از آیه 34)
دقت کن؛ این آیه نمیگوید که میدهد و یا خواهد داد بلکه میفرماید: داد!
تو دارای همهٔ لوازم نجات و رستگاری هستی. بدنی داری که خود یک حکیم واقعی است، پس به آن احترام بگذار و هر روزه انقدر سموم مختلف به آن وارد نکن. فطرتی داری الهی، پس انقدر با دامن زدن به احساسات و عواطف بیهوده آن را تیره و تار نکن. روحی داری که نور خِرَد در آن است، پس انقدر با آرزوهای دور و دراز آن را در حجابهای تاریک مستور نکن…
آری خالق هستی هر آنچه را که نیاز داریم به ما دادهاست. دادههایت را دریاب. عطایای آسمانیات را خوب بنگر و به آنها آگاه شو. این توجه و آگاهی محرک آنهاست. به کار گرفتن آنها از همینجا آغاز میشود؛ با توجه و آگاهی. این توجه و آگاهی که میگویم خود بالاترین عمل است. کلید به کار بستن آنهاست.
شما میتوانید مشکلات خود را به شمارش آورید و حتی در یک یا چند صفحه کاغذ، فهرست نمایید، اما هرگز نمیتوانید نعماتی را که خداوند متعال به شخص شما داده است، بشمارید.
وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ - و از هر چيزى كه از او خواستيد به خواست قولى يا عملى يا طبيعى به شما عطا كرد، و اگر بخواهید نعمتهاى خدا را بشماريد، نمیتوانید به شمارش درآورید؛ حقّا كه انسان سخت ستمگر و ناسپاس است.(سوره ابراهیم آیه 34)
به نظر شما خیلی عادی است که هر شب میخوابید و صبح از خواب بیدار میشوید؛ چنان عادی که گویی باید هم چنین باشد! اما اهل معرفت، ایمان و بصیرت چنین نگاهی ندارند و به همین نعمت نیز توجه مینمایند. لذا هم شکر نعمت پیدایش شب و روز را به جای میآورند و هم شکر نعمت خواب و بیداری خود را چه در توجه و فهم، چه در عمل و چه به زبان، به جای میآورند.
۸۹۵
۱۷ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.