نشسته ام کنارِ پنجره

نشسته‌ام کنارِ پنجره
و باد می‌وزد
درخت ، می خرامَد از درون
و شاخه در عزای سیبِ چیده اش ،
سکوت می کند ...
پرندگان چه بی ریا میانِ ابرها ،
به اوج می روند !
و انزوای کوه ، بی صدا ،
بغل گرفته آسمان شهر را .
سکوت می کنم
و می تکانم از درون ؛
غبار روزهای تلخِ رفته را . . .!

#𝑺𝒆𝒕𝒂𝒓𝒆𝒉✭