حسد‌: شعله ای از آتش دوزخ

علی‌‌‌(ع) همه امراض روانی بشر را حاصل حسد می‌داند‌. حسد دل را سیاه می‌کند و وجدان را می‌میراند و عقل را زائل می‌کند و لذا صاحبش را به جنون و خود – براندازی می‌کشاند‌. و اینست که قرآن می‌فرماید ‌‌‌‌‌‌«‌کافران نسبت بخودشان بخیل هستند‌‌‌‌‌‌‌‌‌»‌.
در واقع بخل به دیگران منجر به عداوت با خود می‌شود و عذابی بزرگتر از این نیست‌. چنین کسانی بتدریج پا به همه امکانات و شرایط باعزّت زندگی خود می‌زنند و خود را به غایت خفّت و ذلّت می‌اندازند و نسبت بکلّ مردم به کینه ای حیرت آور می‌رسند و چشم دیدن هیچکس را که دارای عزّت و آرامش باشد ندارند‌. آدمی‌هر چه را که برای دیگران بخواهد برای خودش خواسته است‌. برای حسد بعنوان یک بیماری روانی‌‌، علاجی نیست چرا که عذاب الهی چون فرود آید شفاعتی ندارد و باید دورانش بسر آید و خود حسد در مرحلۀ خودبراندازی فرد موجب هلاکت نفس امارّه و کافرش می‌شود‌. در واقع آتش حسد‌‌، درمان کفر بشر است‌.


📗دائرة المعارف عرفانی،جلد دوم،فصل پنجم

✏️مؤلف : #استاد_علی_اکبر_خانجانی

📆 تاریخ تألیف :1389 ه.ش

🔽برای دانلود رایگان این کتاب :
https://www.khanjany.org/theosophical-encyclopedia
دیدگاه ها (۰)

چشم من کی می‌تواند جلوۀ روی تو دید

خطبه هاي نادره امام علي ع

امام جواد ع

چند راز دربارۀ دروغ و ریا

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط