یکی تویی و یکی من...

یکی تویی و یکی من...
با این ماه که هنوز هم شهر را تحمل میکند...
همین سه تا بس است...
حتی اگر ماه هم نبود...
من قانعم...
به یک تو و یک من...
مگر میان تو و ماه فرقی هم هست...
ای کاش بود...
آن وقت شاید همه چیز جز تو معنایی داشت...
اما...حالا که ندارد...
حالا همه چیز تویی...
تمام شعر هایی که با عشق میخوانم...
تمام روزهای خوب...
تمام لبخندهای من...
تمام زندگی...
همه چیز تویی...
چیز دیگری هم اگر جز تو بود...
فدای یک تبسمت...