دوستت دارم

دوستت دارم
انقدر زیاد که گاهی وقت ها
که دوری
چشمانم بی اختیار شعر اشک می تراود
دست هایم بی اختیار می رقصد
واژه ها را به عاریت می گیرم
تا وصف نمایم این همه حال خوش را
ازین دورترها
عطرت را استشمام می کنم
چشمانت را در خیالم تصویر می نمایم
و تو را بی انکه باشی
یک دل سیر در اغوش می کشم و
بوسه بارانت می کنم
دوستت دااااارم
انقدر که همیشه با منی
و کالبدم در تسخیر خیال توست
انقدر که از همه گریزانم و
تنها به سوی تو دوان
تویی ان حضرت جان
که به من بخشیده ای روح و روان
و عشقت تا بیکران تمامم را مسخر نموده است