ڪاش میشد قلب من را تا ڪنی

ڪاش میشد قلب من را تا ڪنی
دانه هاے اشک من را جا ڪنی
ڪاش میشد بر لبت لبخند بود
شعله هاے عشق من بر پا ڪنی
ڪاش میشد قلب ها در چهره بود
تا ڪه من ها را به یک شب ما ڪنی
ڪاش میشد داغ دل بر اشک بود
تا ڪه بر من سفره دل وا ڪنی
ڪاش میشد شعر من از بَر ڪنی
تا تو روحِ بیت من زیبا ڪنی
ڪاش میشد رنگ عشق از عشق بود
تا تو جنس عشق از دیبا ڪنی
ڪاش میشد رود عشقے داشتیم
تا تو آن را سوے دریاها ڪنی
ڪاش میشد عشق را تدریس ڪرد
تا تو ڪورِ عشق را بینا ڪنے
ڪاش میشد جستجوے عشق ڪرد
تا تو آن را در دلم نجوا ڪنی
ڪاش میشد آتش عشقے سرود
تا تو سرماے دلم گرما ڪنی
ڪاش میشد بر درِ زندان عشق
رازِ وارستن زِ غم افشا ڪنی
ڪاش میشد ڪاش مے شدها نوشت
تا تو رازِ درد من پیدا ڪنے