یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا

۱_طبق آیات قرآن وروایات یکی از وظایف ما پیروان ائمه معصومین علیه السلام علاوه بر ولایت پذیری واطاعت ایشان، ابراز محبت نسبت به ایشان است از باب نمونه آیه ی 23سوره مبارکه شوری.«قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی»

۲_از مصادیق بارز مودت اهل بیت علیهم السلام که دستور الهی است، شاد بودن واظهار شادی، در ایام شادی ایشان است وغمگین بودن واظهار غم در ایام حزن واندوهشان(به سبب ظلم هایی که به ایشان روا داشته شده است) می باشد.«یفرحون لفرحنا ویحزنون لحزننا»

۳_مناسبت های مشخص وتاریخ دار، با توجه به تاریخ اسلام وبیانات نقل شده از معصومین علیهم السلام، وظیفه ی مارا نسبت به این وظیفه ی مهم مشخص کرده است،از باب مثال: از مصادیق بارز ایام حزن اهل بیت علیهم السلام، ماه محرم وصفر می باشد.
با بررسی تاریخ وسیره معصومین وعلما ومومنین، در می یابیم که این دو ماه را عزاداری نموده واظهار شادی نمی کردند
وحتی امور شادی آفرین مانند عقد وعروسی را موکول به بعد از این 2ماه می کردند.
وسایر ایام مانند ایام شهادت ووفات معصومین علیهم السلام این سیره وسنت پابرجا بوده(البته نه به گستردگی واهمیت ایام محرم وصفر)

۴_البته با توجه به ظلم ها وجنایاتی که در طول تاریخ حیات معصومین علیهم السلام وحتی در دوران غیبت نسبت به ولی عصر علیه السلام روا داشته شده است شاید بتوان گفت پیروان ایشان در طول سال روزی خوش وشاد نداشته وندارند تا ظهور ایشان محقق شود وحق به حق دار برسد.
ولی آنچه از منابع دینی وسیره اهل بیت وعلما ومتدینین در طول تاریخ به ویژه در طول غیبت کبری برداشت می شود این است که نمود وبروز حزن واندوه وشادی نسبت به ایشان(علیهم السلام)مشخص ونسل به نسل منتقل شده است.
به این معنا که اگر محرم وصفر را به عزاداری می پرداختند با پایان محرم وصفر دست از عزاداری به صورت عمومی وعلنی برداشته اند. (شاید برخی در خلوت وبین خودوخدای خودبرنامه هایی داشته اند)
وحتی سیاهی ها وپرچم های عزا جمع آوری میشده است.

۵_البته ذکر اهل بیت علیهم السلام به عنوان بیان فضایل ومقامات وجایگاه ایشان وتوجه دادن مخاطبین به دستورات راه گشای اهل بیت (علیهم السلام)در طول سال مطلوب می باشد.
وشایسته است به طور منظم وحساب شده تداوم داشته باشد.
ولی آنچه مد نظر می باشد سوگواری واظهار علنی وعمومی ودعوت جامعه وتشویق مردم به برگزاری مراسمات عزاداری است.
(در غیر مناسبت های معمول که سیره پیروان اهل بیت(علیهم السلام) است)

۶_شایسته است به این مطلب توجه در خور شود، که چه بسا ترویج آنچه خلاف روال پیروان اهل بیت در طول تاریخ تشیع بوده است( مانند اینکه بعد از اتمام ماه صفر دوباره علم عزا برپا شده وعموم مردم دعوت به حزن واندوه شوند)
موجبات وهن وسستی مذهب شود.
با این توضیح که عموم مردم ظرفیتی دارند وتحمیل آنچه بیش از ظرفیت مردم است سبب رویگردانی ایشان خواهد شد وبه بیان طلبگی ما قصد لم یقع وما وقع لم یقصد.
وحتی خدایی ناکرده سبب اهانت وجسارت به دستگاه اهل بیت (علیهم السلام)شود.

وحتی اگر افرادی در ایامی مانند ایام ربیع جشن عروسی،تولد،عقد....
بگیرند در حالی که پرچم های عزا ومناسبت های تازه ابداع شده مانند دهه ی ام البنین،دهه ی سوگواری محسنیه......
واز این رفتار برداشت اهانت شود بانیان وبرگزار کنندگان در این اهانت سهیم هستند.

۷_البته نباید از این نکته غافل شدکه احتمال دسیسه ونقشه های دشمنان ولو با واسطه های متعدد برای ایجاد دهه های اینچنینی جهت رسیدن به اهداف شومشان وجود دارد وهوشیاری پیروان اهل بیت علیهم السلام را می طلبد.
موفق باشید.